Louis wordt geboren op 26 september 1921 in Beneden-Leeuwen, de toenmalige gemeente Wamel in Gelderland, als tweede zoon van Peter van Teeffelen en Anna van der Sterren. Zijn vader heeft een grof- en hoefsmederij met een ijzerwarenwinkel. Als Louis 4 jaar oud is overlijdt zijn vader plotseling en verhuist het gezin naar Wamel. Na de lagere school volgt Louis in Tiel de ambachtsschool. Louis is 19 jaar als de oorlog uitbreekt. Om die reden en vanwege de gezinssituatie zit een opleiding aan een hogere vakschool of academie er voor Louis niet in. Hij studeert in de avonduren voor het vak meubelontwerpen en technische fabricage aan de Koninklijke PBNA (Polytechnisch Bureau Nederland Arnhem). Na de oorlog behaalt hij daarbij nog een diploma voor zelfstandig ondernemen en algemene handelskennis.
Vlak voor de Tweede Wereldoorlog tot 1952 werkt hij bij een tweetal meubelfabrikanten in Gelderland, waaronder Salet’s Eerste Machinale Meubelfabrieken. Vanaf 1952 is hij zelfstandig ondernemer, maar wel gelieerd aan aannemersbedrijf Baars en Zn. Dat bedrijf gaat drie jaar later failliet en neemt daarmee ook zijn bedrijfje mee in de ondergang.
Van 1955 tot eind 1967 is hij de hoofdontwerper van meubelfabriek Walraven en Bevers, later bekend als Wébé. Het is een periode waarin door deze fabriek kwalitatief hoogstaande meubelen worden geproduceerd in teak of palissander hout en soms in notenhout en wengé. In die tijd is het een van de grotere meubelfabrieken van Nederland.
In het begin ontwerpt Louis meubelen met een vormentaal die sterk leunt op de meubelstijl van voor 1940. Vanaf eind jaren vijftig zijn Louis’ ontwerpen geïnspireerd op de Scandinavische esthetiek. Louis ontwikkelt een geheel eigen stijl; onmiskenbaar is zijn ‘ hand’ te herkennen. Zijn ontwerpen zijn organisch van aard met sculpturale elementen, hebben een fenomenaal zitcomfort en zijn zeer praktisch. Voorbeeld is de ‘wing’ lounge stoel en het modulaire wandsysteem. De fijn belijnde salontafels laten zien dat hij ook de esthetiek van Japan kent. Van zijn sculpturale elementen zijn de ‘lachebek’-grepen het meest typerend. Hij ontwerpt een eindeloze schare eetkamers, kasten, televisietafels, bureaus, banken (bankstellen), fauteuils en slaapkamers.
In de begin jaren zestig zoekt Louis naar een functioneel en artistiek samengaan van hout met andere materialen. Uit dit experiment ontstaan ontwerpen van kasten en tafels waarin keramische tegeltableaus verwerkt zijn van Jaap Ravelli, een keramist uit Valkenburg (ZH) en mozaïeken van waarschijnlijk glaspasta (Graniver) van de Glasfabriek Leerdam.
Halverwege de jaren zestig loopt de belangstelling voor teak meubelen in Nederland terug. De ontwerpen van Louis worden strakker van vorm. Palissander is dan het meest gangbaar. De kasten met rechthoekige metalen of vierkante houten handgrepen zijn eenvoudig van vorm maar heel goed van verhouding. Verschillende kleinere kasten kunnen geschakeld worden tot een groot bergmeubel. Sommige kasten hebben smalle zij- of middenpanelen waarop optioneel een langwerpig ornament kan worden aangebracht. De kasten, eetkamerstoelen en tafels zijn in die tijd vervaardigd van palissander gecombineerd met grijze stalen poten. De gestoffeerde banken en fauteuils hebben metalen onderstellen en armleggers gecombineerd met palissander delen. Alle metalen poten ‘staan’ op palissander blokjes.
Eind jaren 60 richt Wébé zich op de vraag naar eikenhouten meubelen. De fabriek toont zich geen trendsetter maar trendvolger met een fijne neus voor in aantocht zijnde afzetmarkten. Er zijn schetsontwerpen van Louis gevonden van meubelen in de eikenhouten stijl die te herkennen zijn in een folder van Wébé uit de jaren 70.
In zijn vrije tijd helpt Louis dorpsgenoten met de plannen voor het (ver)bouwen van hun huis of winkelinterieur. In opdracht van Wébé ontwerpt hij enkele huizen voor werknemers. Nu bekend zijn een huis aan de Marijkestraat nummer 1 en vier huizen aan de Rozenstraat (2, 3, 4 en 6) in Beneden-Leeuwen. Vanaf maart 1962 woont Louis met zijn gezin op nummer 4. Dromen over vakantiehuizen, boten en vliegtuigen resulteren in tekeningen en werkplannen, maar worden nooit uitgevoerd.
In 1967 ontstaat in de handen van Louis reumatische artritis. De ziekte verloopt progressief, zodat hij steeds minder kan ontwerpen en bewegen. Louis lijdt erg onder deze omstandigheid, waarin hij zijn creatieve talenten en ambities niet meer kan benutten. Vijftig jaar oud, overlijdt Louis op 30 april 1972 in zijn geboortedorp aan hartfalen.